Coś pomiędzy jawą a snem

Obraz malowany w nurcie realizmu magicznego przedstawia oniryczną scenę spowitą w tajemniczą, cicha noc, gdzie światło księżyca rozciąga się na niebie, ukazując swoją niezwykłą, kobiecą formę – zmysłową, eteryczną, niemalże boską, a jej zarys miesza się z mglistym blaskiem gwiazd.

Na pierwszym planie, z błękitnego, delikatnego światła, które zdaje się unosić jak wspomnienie snu, rodzi się niezwykła istota. Jej forma wyłania się z tajemniczych promieni, otoczona aurą niewidzialnych nici. Wygląda jak duch kwiatu – lekka, subtelna, ale jednocześnie pełna życia. Jej obecność jest piękna, ale niepokojąca, jakby stanowiła klucz do ukrytej tajemnicy snu i rzeczywistości.

Cała scena emanuje spokojem i melancholią, wypełnioną symboliką przemiany, narodzin i snu, gdzie granice między rzeczywistością a wyobraźnią zanikają, tworząc przestrzeń pełną symboli i mistycznego piękna.