Ona

Obraz przedstawia nagą kobietę, klęczącą na skraju przepaści, której postać emanuje spokojem i kontemplacją. Jej ciało jest delikatnie oświetlone przez miękkie światło, które podkreśla subtelne krzywizny sylwetki, tworząc harmonijną całość z otaczającą ją przestrzenią. Kobieta patrzy w dal, w przestrzeń, która wydaje się być zarówno nieskończoną otchłanią, jak i niebem. Granica między ziemią a powietrzem zlewa się, tworząc efekt głębokiej, bezkresnej otchłani, w której trudno odróżnić, co należy do nieba, a co do ziemi. Kolory tła są stonowane, pełne odcieni błękitu, czerwieni ziemi co nadaje całej kompozycji atmosferę tajemnicy i refleksji. Całość obrazu wyraża poczucie transcendencji, zagubienia i kontemplacji nad nieskończonością, gdzie granice między rzeczywistością a marzeniem zacierają się w spojrzeniu kobiety, która zdaje się być zawieszona pomiędzy dwoma światami.