Dzień sądu

Obraz przedstawia kobietę siedzącą na pustkowiu, w miejscu, gdzie granica między niebem a ziemią zlewa się w jedną, nieuchwytną przestrzeń. Wokół niej rozciąga się bezkresna pustka – ziemia jest spękana, sucha, bez roślinności, a niebo zdaje się nie mieć końca. Cały obraz emanuje atmosferą apokaliptycznej ciszy, w której czeka ona na rozstrzygnięcie losu, a krajobraz wokół niej zdaje się odzwierciedlać stan jej umysłu – rozdartą, pustą przestrzeń, w której czas zatrzymuje się na chwilę przed ostatecznym rozliczeniem.