Pocałunek nocy

Pewnego dnia, gdy słońce ustępowało miejsca nocy, Perperuna, odziana w suknię utkane z mgieł, uniosła twarz ku niebu. Perun, obserwując ją z wysokości chmur, poczuł, jak jego serce bije mocniej. Postanowił zstąpić na ziemię, by raz jeszcze spojrzeć w jej oczy, które lśniły jak krople rosy w porannym słońcu.

Spotkali się na skraju lasu, gdzie ziemia była miękka, a powietrze przesycone zapachem deszczu. W tej chwili, gdy świat trwał w bezruchu, Perun delikatnie pochylił się i złożył na ustach Perperuny pocałunek – pocałunek pełen miłości, siły i życia.

Gdy ich usta się zetknęły, coś niezwykłego wydarzyło się w przyrodzie. Z ich pocałunku narodziła się Rosa – drobne, lśniące krople, które spadły na ziemię, osiadając na liściach, kwiatach i źdźbłach trawy. Rosa była darem ich miłości, symbolem ich jedności i harmonii. Była delikatna jak dotyk Perperuny, a jednocześnie nosiła w sobie potęgę życiodajnych deszczów, które Perun przywoływał piorunami.

Od tamtej chwili każdej nocy, gdy ziemia śpi, a niebo cicho czuwa, Rosa powraca na świat. Jest pocałunkiem bogów, który przypomina ludziom o ich miłości i trosce o ziemię. Gdy rankiem słońce wschodzi i delikatnie rozświetla krople rosy, świat na nowo budzi się do życia, otulony błogosławieństwem boskiej harmonii.